రంగురంగుల కవిత్వం - సంపాదకుడు : అనిల్ బత్తుల (Part II)

First part : 

-------------------------

Where the mind is without fear and the head is held high

Where knowledge is free

Where the world has not been broken up into fragments

By narrow domestic walls

Where words come out from the depth of truth

Where tireless striving stretches its arms towards perfection

Where the clear stream of reason has not lost its way

Into the dreary desert sand of dead habit

Where the mind is led forward by thee

Into ever-widening thought and action

Into that heaven of freedom, my Father, let my country awake.

                                                                                                          - Rabindranath Tagore

ఈ కవిత : మా బాస్ రూం లో ఒక పెద్ద చెక్క board పై చెక్కి ఉంటుంది. (ఏ నాటిదో - పాత గా ఉన్నా, దాన్ని మార్చేయలేదు) కొత్తగా ఇక్కడికొచ్చినపుడు, కేవలం ఆ బోర్డు మార్చేయనందుకు బాస్ మీద మంచి అభిప్రాయం కలిగింది. బహుశా మనందరికీ మన భారతీయత మీద  గర్వపడేలా చేయగలిగిన కవిత ఇది.  దీని అనువాదాలు రెండు వెర్షన్లు చూద్దాం :

స్వర్గసీమ : దేవులపల్లి కృష్ణశాస్త్రి  (1948)

ఎచట నా మస్తకమ్మెగయు హిమశృంగమై 
ఎచట జ్ఞానమ్మందు నెల్లరకు ముక్తమై, 
నిర్భీతి మన సెచట నిశిత హేతిగ మెరయు,
లోకమెట విడదిరుకు చీకుగోడల చిదికి,
వాక్కు లెచ్చోట వెల్వడును నిశ్చల సత్య
గర్భమ్ము నుండి నిర్భరజీవనదులుగా,
ఎచ్చోట తీవ్ర వేగోచ్చలిత దుర్వార 
కర్మధారలు నిండుకడలి లోపల పండు,  
స్వచ్చందమై స్వచ్చ సరళమై ఎచట వి
జ్ఞాన మింకదు జడాచార సికతా సీమ, 
ఎచట మనసెపుడు పరువెత్తు క్రొంగ్రొత్త భా
వాధ్యముల కండరములందు జాగృతి నించి,
అచ్చోట ఆ స్వర్గమందు మేల్కొలుపవా
ఈ పురాణ ధరిత్రి నీ భారత సవిత్రి,
నీ దయాధృఢహస్త నిర్దయాఘాతమున ! 

-----------------------------------------------------------------------

గీతాంజలి : రొంపిచర్ల భార్గవి (2014)

ఎక్కడ మనస్సు నిర్భయంగా వుండి తల పైకెత్తుకోగలదో

ఎక్కడ జ్ఞానానికి స్వేచ్చ వుందో

ఎక్కడ కుటిలమయ కుటుంబపు గోడలు లోకాన్ని ముక్కలుగా చెయ్యవో

ఎక్కడ నిజాల లోతుల్లోంచి పదాలు వెలువడుతాయో

ఎక్కడ నిరంతర శ్రమ పరిపూర్ణత కోసం చేతులు చాస్తుందో

ఎక్కడ హేతువు అనే తేట నీటి ప్రవాహం

ధూళి ధూసరితమైన పాత అలవాట్ల ఎడారి దారి పట్టదో

ఎక్కడ నా మనసు నీ మార్గదర్శకత్వంలో

విశాల భావాల, చర్యల దిశగా సాగుతుందో 

అలాంటి స్వేచ్చాస్వర్గంలో నా తండ్రీ

నా దేశాన్ని కళ్ళు తెరవనీ.  

--------------------------------------------------------------------------

Night of the Scorpion - Nissim Ezekiel

I remember the night my mother 

was stung by a scorpion. Ten hours

of steady rain had driven him
to crawl beneath a sack of rice.

Parting with his poison - flash
of diabolic tail in the dark room -
he risked the rain again.

The peasants came like swarms of flies
and buzzed the name of God a hundred times
to paralyse the Evil One.

With candles and with lanterns
throwing giant scorpion shadows
on the mud-baked walls
they searched for him: he was not found.
They clicked their tongues.
With every movement that the scorpion made 

his poison moved in Mother's blood, they said.

May he sit still, they said
May the sins of your previous birth
be burned away tonight, they said.
May your suffering decrease
the misfortunes of your next birth, they said.
May the sum of all evil
balanced in this unreal world

against the sum of good
become diminished by your pain.
May the poison purify your flesh

of desire, and your spirit of ambition,
they said, and they sat around
on the floor with my mother in the centre,
the peace of understanding on each face.
More candles, more lanterns, more neighbours,
more insects, and the endless rain.
My mother twisted through and through,
groaning on a mat.
My father, sceptic, rationalist,
trying every curse and blessing,
powder, mixture, herb and hybrid.
He even poured a little paraffin
upon the bitten toe and put a match to it.
I watched the flame feeding on my mother.
I watched the holy man perform his rites to tame the poison with an incantation.
After twenty hours
it lost its sting.

My mother only said
Thank God the scorpion picked on me
And spared my children.

ఈ కవిత అనువాదాన్ని మాత్రం కాస్త రుచి (One version) చూపించేసి ఆపేస్తాను. 

మా అమ్మని తేలు కుట్టిన ఆ రాత్రి నాకు బాగా గుర్తుంది. 

పది గంటల పాటు ఎడతెరిపి లేకుండా కురిసిన వర్షం

తేలుని బియ్యపుబస్తా క్రిందకి వెళ్ళేలా  చేసింది

చీకటిగదిలో ఒక్కసారి తోక జాడించి,

తోకకున్న విషం ఎక్కించి మళ్ళీ వర్షంలోకి పారిపోయింది. 

రైతులందరూ ఈగల్లా మూగిపోయేరు

వందసార్లు భగవన్నామ జపం చేసేరు

ఆ తేలు ఎక్కడుంటే అక్కడ ఆగిపోడానికి.

కొవ్వొత్తులూ, లాంతర్లూ

మన్ను మెత్తిన గోడల మీద 

పెద్ద తేలు లాంటి నీడలు కదులుతుండగా

దానికోసం వెతికేరు గానీ, లాభం లేకపోయింది.

"ళబళహళబళబ" అంటూ నాలికతో చప్పుడు చేసేరు

దాన్ని భయపెట్టడానికి.

దాని ప్రతికదలికకీ, అమ్మ రక్తంలో 

విషం  మీదకి ఎక్కుతుందని చెప్పేరు.

తేలు కదలకుండా చూడాలని అన్నారు. 

అమ్మతో మీరు పూర్వజన్మలో చేసిన పాపాలు 

ఈ రాత్రి దహించుకుపోవాలన్నారు

అప్పుడు అనుభవించిన బాధ మళ్ళీ జన్మలో 

ఆమె అనుభవించబోయే కష్టాల్ని తగించాలన్నారు. 

ఇక్కడ చేసిన పాపాలు, పుణ్యాలలో

కొట్టుకుపోతాయి గనుక ఆమె అనుభవించిన బాధకి

కొంత పాపం కొట్టుకుపోతుందన్నారు. 

విషం ఆమె రక్తాన్ని శుభ్రపరచాలనీ,

ఆమె కోరికలూ, ఆశలూ అణిగిపోవాలనీ చెప్పి

అమ్మని మధ్యలో కూచోబెట్టి

అందరూ చుట్టూ కూచున్నారు.

అందరిముఖాల్లోనూ ఆమె బాధపట్ల సానుభూతి.

మరిన్ని కొవ్వొత్తులూ, మరిన్ని లాంతర్లూ, 

మరింతమంది చుట్టుపక్కలవాళ్ళూ,

మరిన్ని పురుగులూ, ఆగకుండా మరింత వాన.

మా అమ్మ నొప్పితో కింకలు చుట్టుకుపోతూ

పాపం చాపమీద అటూ ఇటూ దొర్లుతోంది.

హేతువాదీ, ఏదీ ఓ పట్టాన నమ్మని మా నాన్న

చూర్ణం, మిశ్రమం, వేరు, పసరు, ఒకటేమిటి

ప్రయత్నించని మందు లేదు..

చివరికి, కుట్టిన వేలిమీద కొంచెం పేరఫిన్ వేసి

అగ్గిపుల్ల వెలిగించేడు కూడా.

ఆ మంటకి మా అమ్మ చర్మం బొబ్బలెక్కడం చూసేను. 

విష బాధ  నివారణకి మంత్రగాడు వచ్చి 

ఏవో పూజలు చేసి మంత్రాలు చదవడం చూసేను.

అలా ఇరవై గంటలు గడిచిన తర్వాత

ఎలాగయితేనేం విషం ప్రభావం తగ్గింది. 

మా అమ్మ తర్వాత ఒకటే మాట అంది.

భగవంతుడు చల్లగా చూడబట్టి

ఆ తేలేదో నన్ను కుట్టింది 

నా పిల్లల్ని కుట్టకుండా. 

                                                         -  నౌడూరి మూర్తి 

------------------------------------------------------------------------------------

ఈ కవితల్ని యధాతధంగా పుస్తకం నుండీ ఎత్తేసి ఇలా పోస్ట్  చెయ్యకూడదు. కానీ ఇంకెలా ఈ పుస్తకం చాలా బావుందని చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. Words failed me.  This is the best thing to happen in recent times, good content, good taste, good quality and good collaboration. Big Thanks.

***